تا پایان جنگ دوم جهانی دوم، کشورها و ارتشها در حال استفاده از تانکهای ِ سبک، متوسط، سنگین و فوق سنگین برای انجام ماموریتهای مختلف بودند. اما پس از جنگ دوم جهانی، ارتشها و کشورها به دنبال این ایده بودند که تنها از یک نوع تانک استفاده کرده که قدرت انجام تمامی مأموریتهای محوله به انواع مختلف تانکها را داشته باشد. این طبقه جدید از تانکها تانک اصلی میدان نبرد (main battle tank بهاختصار MBT) نامیده میشدند.
اولین نوع غربی از تانک اصلی میدان نبرد سری تانکهای ام-47 و ام-48 پاتون بودند. البته این دو تانک طرحی موقت بودند تا زمانی که طرح نخستین تانک اصلی میدان نبرد آمریکاییها یعنی ام۶۰ نهایی شده و به تولید برسد. تانک ام-47 پس از چند سال جای خود را به ام-48 داد و به متحدان آمریکایی ها فروخته شد و در بسیاری از جنگها از جمله جنگ ایران و عراق، جنگ شش روزه اعراب و اسراییل و ترکیه با قبرس به کار رفت اما در خود ارتش آمریکا در هیچ جنگی شرکت نکرد. اما تانک ام-48 با وجود شباهت ظاهری به ام-47 از طراحی کاملا نوینی برخوردار بود که به صورت گسترده در جنگهای مختلفی توسط ارتش آمریکا و متحدا آمریکا به کار رفت. این تانک جایگزین تانکهای ام-4 شرمن زمان جنگ دوم جهانی بود که چندین بار در طول دوران خدمت خود مورد به روزرسانی قرار گرفت.
با ورود تانکهای ام-60. تانکهای ام-48 نیز همچنان به خدمت خود ادامه دادند و در جنگهای ویتنام، ایران و عراق، جنگهای اعراب و اسراییل به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفتند. در جنگ یوم کیپور اسراییل و اعراب، اسراییلیها تلفات سنگین زرهی را متحمل شدند، به همین جهت آمریکاییها اقدام به ارسال تعدادی از تانکهای ام-60 خود به اسراییل نمودند و برای رفع موقت کمبود تانک خود اقدام به بروز رسانی تعدادی از ام-48 نمودند که شامل تعویض توپ و موتور آنها با نمونه های مورد استفاده در تانکهای ام-60 بود. تانک ام-60 از توپ 105 میلیمتری و موتور قویتری بهره می برد.
تانک ان-48 پاتن آخرین تانک آمریکایی می باشد که مجهز به توپ 90 میلیمتری شده است. این کالیبر 10 م م کمتر از رقیب شرقی آن یعنی تی 54/55 می باشد. اما در ازای آن از سامانه کنترل آنش قویتر با دقت شلیک اول بالا بهره می برد. به طوری که با خدمه ی با تجربه می توانست از 2 کیلومتری در عرض 7 ثانیه هدف را با احتمال 90 درصد مورد اصابت قرار دهد. اما این ویژگی در جنگ ویتنام کاملا بی فایده بود. زیرا برد درگیریها به علت بافت جنگلی وناهمواری زمین به ندرت در این فاصله قرار می گرفت و بیشتر نبردها از نزدیک صورت می گرفت. این تانکها تا دهه ی 80 همچنان در ارتش آمریکا به خدمت خود ادامه دادند و امروزه در چندین کشور دیگر همچون ایران، ترکیه، اسراییل، یونان و ... با انجام بهسازیهایی در حال انجام خدمت هستند.
منبع :
http://wars-and-history.mihanblog.com/