میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

شبکه ای از حدود چهل پایگاه هوایی زیر زمینی نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق ، قابلیت های منحصر به فرد و برتری را در حفظ تجهیزات و توان رزمی در برابر عملیات های تهاجم هوایی گسترده به پایگاه ها برای این نیرو فراهم میکند به گونه ای که مقابله با این سطح از استحکامات به صورتی که آن ها را منهدم یا حداقل غیر قابل استفاده سازد ، نیازمند مقادیر عظیمی تسلیحات نفوذگر ضد استحکامات و انجام عملیات های هوایی بسیار گسترده است که انجام یک چنین کاری حتی برای نیروی هوایی قدرتمندی همچون نیروی هوایی امریکا نیز دشوار و بعضا بعید به نظر میرسد. 

یک فروند AH-64 آپاچی در حال شلیک موشک AIM-9X سایدویندر

مقدمه

هلیکوپتر های تهاجمی مجهز به زره و موشک های هوا به سطح دور ایستا در حال تبدیل شدن به تهدیدی فزاینده برای هر ارتشی در میدان های نبرد مدرن است.موشک های زمین به هوا و توپ های ضد هوایی نیز ، سلاح مناسبی برای مقابله با این بالگردها در ارتفاع پایین نیست.یکی از راه حل های مقابله با این مشکل ، استفاده از بالگردهای مسلح به موشک های هوا به هوای کوتاه برد است.هلیکوپترهای تهاجمی اساسا" برای انجام عملیات های هوا به زمین ساخته و تجهیز شده اند و در هنگام تولید ، سازندگان  به فکر نبردهایی هوایی با آن نبوده اند (به جز معدود هلیکوپترهای مدرن امروزِ).اما نصب موشک های هوا به هوای حرارتی بر روی هلیکوپترهای مختلف ، باعث می شود بدون صرف هزینه نچندان بالا صاحب یک یک رهگیر هلیکوپتری در مقابل هلیکوپترها و هواپیماهای پشتیبانی نزدیک دشمن شویم.برای رسیدن به چنین توانی نیز نیاز به طراحی و توسعه سلاح های مناسب می باشد.در طی دهه های گذشته ، تعدادی از هلیکوپترهای مختلف ، به موشک های هوا به هوای کوتاه برد مسلح شده اند ؛ این موشک ها یا بر اساس موشک های دوش پرتاب بوده اند مانند FIM-92A استینگر یا بر اساس موشک های هوا به هوای جنگنده ها مانند AIM-9 سایدویندر.هر کدام از این دو موشک ، دارای مشکلاتی و نقایصی هستند ؛ موشک استینگر به دلیل سرجنگی 1 کیلوگرمی ضعیفی که دارد ، سلاح مناسبی برای مقابله با هلیکوپترهای سنگین و زره پوش تهاجمی نیست.موشک سایدویندر نیز به دلیل وزن بالا و جثه نسبتا بزرگ باعث محدودیت در تعداد قابل حمل و کاهش قدرت مانور هلیکوپتر حامل می شود.

جیان 15 (به اختصار J-15) جنگنده چند منظوره ناونشینی است که برای نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین توسعه داده شده است. این هواپیما به طور گسترده بر اساس جنگنده J-11 که کپی چینی جنگنده روسی Su-27SK  (موسوم به فلانکر B ) است ساخته شده و برخی ویژگی های جنگنده ناونشین روسی Su-33 (موسوم به فلانکر D) نیز در آن اعمال شده است. چین نمونه ای از جنگنده سوخو 33 را از طریق اوکراین به دست آورده و به منظور مهندسی معکوس مورد مطالعه گسترده قرارداد که نتیجه آن بهره گیری از برخی ویژگی های این جنگنده در جنگنده ناونشین J-15 است. این جنگنده توسط موسسه طراحی هواپیمای 601 واقع در شن یانگ طراحی شده و توسط شرکت هواپیماسازی شن یانگ (SAC) ساخته شده است.