میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

قلعه ی ایتر قلعه ی کوچکی است که در نزدیکی روستایی به همین نام در اتریش واقع شده است. پس از اینکه هیتلر خاک اتریش را ضمیمه ی رایش سوم کرد دولت آلمان این قلعه را از صاحب آن ،فرانز گرونر، خریداری کرد و در سال 1943 آن را به کمپ اسرای جنگی تبدیل کرد.

12 ژوئن،1940، هیتلر قراداد تسلیم دولت فرانسه را در یک مراسم در محل کومپین فرانسه(Compiegne, France) پذیرفت. اصرار هیتلر برای پذیرش این تسلیم نامه در واگن قطاری بود که قرارداد تسلیم آلمان در سال 1918 در پایان جنگ جهانی نخست امضا شده بود. البته سابقه رقابت و چشم و همچشمی آلمانیها با فرانسویان پیشتر از این موضوع بر می گردد. قرارداد تسلیم المان در جنگ جهانی نخست به این علت دراین واگن امضا شده بود که زمانی این واگن متعلق به ناپلئون سوم بوده است که در طی جنگ بین آلمانیها و فرانسویان( فرانسه –پروس) شکست خورده بود. حال آلمانیها دوباره فرانسویان را در همان واگن به صورت نمادین تحقیر می کردند.

نازی ها قبلا تعداد توپهای غول پیکر ریلی ساخته بودند که در اطراف کانال مانش مستقر بودند و تا 29 مایل برد داشتند. آنها به اندازه ی کافی بدنام بودند اما تنها قسمتی از داستان را تشکیل می دادند. 

در میان تانکهای آلمانی تنها تایگر است که می تواند آوازه پانتر را تحت شعاع قرار دهد. پانتر تقریبا یک سال پس از پسرعموی بزرگتر خود به خط مقدم اعزام شد و ثابت کرد که کاملترین تانکی است که صنایع نظامی آلمان در زمان جنگ تولید کرده اند. با وجود وزن 45 تن، به سادگی می توانست در جاده به سرعت بالای 50 کیلومتر در ساعت برسد و همپای تانکهای بسیار سبکتری مانند تی-34 قرار گیرد. پانتر پاسخ آلمانها به تی-34 روسها بود. بهتر از آن مسلح شده بود و زرهی بسیار قوی تر اشت. تانک آلمانها یک سرو گردن بالاتر از رقبا قرار می گرفت. در جبهه غرب و در برابر شرمنها پانتر یک بلا بود.

تانک ها یکی از سلاحهای اصلی در جنگ جهانی دوم بودند. بریتانیا، ایالات متحده، شوروی، فرانسه، ایتالیا و آلمان ده ها هزار تانک را وارد میدان نبرد کردند. در این میان اتحاد شوروی با 18000 تا 20000 تانک بزرگترین تولید کننده تانک بشمار می رفت. تانکهای آلمانی در ابتدای جنگ ازنظر زره و قدرت آتش ضعیف تر از تانک های متفقین بشمار می رفتند. لیکن در تاکتیک نبرد زرهی و سرعت بکارگیری تانک ها از همان اوایل جنگ دست بالا با آلمانها بود.

یکی از معروف ترین و موفقترین فرماندهان تانک آلمانی اتو سایروس نام داشت. سایروس در طی جنگ جهانی دوم بیش از 150 دستگاه تانک دشمن را منهدم کرد و برخلاف بسیاری از سربازان آلمانی جنگ جهانی دوم در سال 2015 و در صلح درگذشت. او توانست به خاطر شجاعت و فرماندهی عالی اش در صحنه های جنگ به مدالهای صلیب آهنی شوالیه به همراه برگهای بلوط دست پیدا کند.

متفقین پس از آن که در اوت 1944 پاریس را آزاد کردند با سرعت در شمال اروپا و غرب پخش شده و با آزاد کردن بلژیک و فرانسه، از راین گذشته و خاک اصلى آلمان را مورد تهدید قرار دادند. در این زمان پس از شکست متفقین در عملیات هوابرد ماه قبل، هیتلر طرح ضد حمله‏ ى بزرگى را تدارک دید که در آن آلمان‏ها با عبور از راین قواى متفقین را در هلند دچار مشکل کرده و به دونیم مى ‏کردند.

جنگ جهانی دوم یکی از مهمترین عرصه های نبردهای زرهی بود و تانک ها و زره پوش ها نقش مهمی در آن ایفا کردند. از جمله کشورهایی که از تانک و زره پوش در تعداد بالا استفاده نمود آلمان نازی بود که بسیاری از خودروهای زره پوش آن از همه همتایان عصر خود بالاتر بود. در مقابل دشمنان آلمان به روش های مختلف در صدد مقابله با این نیروی زرهی بر آمدند. در جبهه شرق اتحاد شوروی تانک خوبی مانند T-34 در اختیار داشت ولی باز هم در مقابل تانک های آلمانی مشکل به قوت خود باقی بود.

بمب افکنها را می توان مهم ترین سلاح دوربرد مورد استفاده در جنگ جهانی دوم دانست ، با استفاده از بمب افکنها بود که ارتشهای درگیر موفق شدند اهداف بسیار مهم صنعتی ، نظامی و… را در دورترین نقاط کشور دشمن مورد حملات سنگین قرار دهند. بمب افکنها چنان تاثیر عمیقی بر سرنوشت جنگها گذاشتند که بسیاری از ارتشهای جهان در دکترین های رزمی نوین خود ، این سلاح را به عنوان یکی از مهم ترین پارامترهای موفقیت مورد توجه قرار دادند. وظیفه اصلی بمب افکنها طی جنگ دوم جهانی ، اجرای بمبارانهای استراتژیک بر روی اهداف صنعتی ، اقتصادی و … بود.

نبرد استالینگراد( 23 آگوست 1942 – 2 فوریه 1943) نبردی بود که بین قوای شوری و آلمانها برای به دست گرفتن کنترل شهر استالینگراد در جنوب غربی اتحاد جماهیر شوروی اتفاق افتاد.

خبر درگذشت وینستون چرچیل، بریتانیا را متاثر کرد و همگان به مردی که از کشورش در برابر هیتلر و نازی‌ها دفاع کرده بود، ادای دین کردند. این ادای دین تا به امروز نیز ادامه دارد و البته که دلایل کافی نیز برای آن وجود دارد. در ۱۹۴۰ بریتانیا با تهدیدات مرگباری مواجه بود. چرچیل در آن هنگام ۶۵ سال داشت و کارنامهٔ فعالیت‌های سیاسی‌اش سرشار از خطا‌ها و اشتباهات فاجعه‌بار بود، ولی او رهبری اقلیتی را بر عهده داشت که خطر هیتلر و عقب‌نشینی در مقابل نازی‌ها را فهمیده بودند. در پایان دههٔ ۱۹۳۰ دو نخست‌وزیر بریتانیا - استنلی بالدوین و نویل چمبرلین- به چرچیل اعتنایی نمی‌گذاشتند: دلیل نخست آن بود که سیاست انزواگرایی در حزب محافظه‌کار انگلیس مرسوم بود و آن‌ها را از مواجه با هیتلر باز می‌داشت. دلیل دیگر این بود که فکر می‌کردند این مساله سرگرمی جدید چرچیل است و بار دیگر به تحقیر او منجر خواهد شد.

ارد وینگیت در روز 26 فوریه 1903 در یك خانواده ی نظامی در هندوستان به دنیا آمد. پدرش در سن نسبتا بالایی ازدواج كرده بود و دو سال پس از به دنیا آمدن وینگیت بازنشسته شد و به انگلستان بازگشت. او پسرش را جدا از هم سن و سالهای خود نگه می داشت و با آموزه هایی از مسیحیت كه رگه هایی از صهیونیسم در آن بود وی را آموزش می داد. بدین سان بود كه بیشتر دوران كودكی ارد وینگیت به مطالعه ی عهد قدیم گذاشت.

زمانی که سربازان آمریکایی به اردوگاه اسرای جنگی داخاو رسیدند، آنها اقدام به اعدام و تیرباران تمام نگهبانان آلمانی غیر مسلح و اسیر شده اردوگاه کردند. همچنین 50 نگهبان تا سر حد مرگ توسط زندانیان سابق کتک خوردند.

هیتلر بعد از فتح فرانسه ، برج آیفل

مقدمه

کامیکازه به حملات انتحاری خلبانان امپراطوری ژاپن به ناوها و کشتی های متفقین که در حال نزدیک شدن به خاک اصلی ژاپن در اقیانوس آرام در دوران جنگ جهانی دوم بودند، اطلاق می شد که صدمات سنگین به ناوگان متفقین زد. تعداد تلفاتی که بر ناوگان متفقین تحمیل شده در آبشخورهای مختلف، متفاوت است اما حدود 47 کشتی توسط حملات کامیکازه غرق شده و 300 فروند دیگر نیز آسیب دید. در طول جنگ جهانی دوم، حدود 4 هزار خلبان کامیکازه خود را فدای کشورشان نمودند و حدود 14 درصد حملات کامیکازه موفق به غرق کردن یا صدمه زدن به کشتی های متفقین شدند.

در طی جنگ جهانی دوم آلمانها سنگین ترین و تماشایی ترین تانکهای آن زمان را می ساختند و روسها با فاصله ای بسیار نزدیک آنها را دنبال می کردند. از نظر وزن، تانک روسی جوزف استالین پس از آخرین نمونه تایگر در جایگاه دوم قرارمی گیرد. از نقطه نظر جذابیت و جالب بودن، تانکهای  چند برجکی تی-35 و کاوی-2 هیولاوش به یادتایگر آلمانها پهلو می زدند.

منحنی موفقیت های آلمان در طی جنگ جهانی دوم با منحنی وزن تانکهایش نسبتی معکوس دارد. پیروزی ورماخت در لهستان و فرانسه عمدتا توسط تانکهای سبک پانزر-1 و پانزر-2 به دست آمد. در این مرحله از جنگ بیش از سه چهارم تانکهای آلمان را این گونه تانکها تشکیل می دادند. پس از سال1942، درحالیکه سیمای شکست در چهره ورماخت ظاهرمی شد؛ تانکها سنگین -تایگر در تابستان سال1942 و پانتر در بهار سال1943- در صحنه نبرد پدیدار شدند. در سال1944، هنگامی که شکست ماشین نظامی هیتلر سراسری و قطعی شده بود، تانکهای سنگینی مانند کینگ تایگر و یادتایگر وارد معرکه شدند.

به شدت مرگبار و به کاملا پوشیده در زره، تایگر و مدل بعدی آن تایگر،2( ملقب به کینگ تایگر) وحشتناک ترین تانکهای آلمان در دوران جنگ جهانی دوم بودند اما پیچیدگی فنی آنها تولید و استفاده از آنها را در میدان نبردمحدود می کرد.

کتاب جنگ ناشناخته نوشته کماندوی مشهور آلمان نازی ، اتو اسکورزینی که به طور کلی خاطرات وی از عملیاتهایش در جنگ جهانی دوم است. این کتاب مجموعه ای از خاطرات این کماندوی بزرگ است که در بازار ایران با نام جنگ ناشناخته به فروش می رسد و جز معدود کتابهایی است که از زبان یک سرباز آلمانی درباره جنگ جهانی دوم نوشته شده و به طرفداری از کشورهای متفقین نبوده.

وینستون چرچیل نخست وزیر انگلستان در طول جنگ جهانی دوم علاوه بر آنکه سیاستمداری مشهور و بزرگ بود، نویسنده ای پرکار نیز بود. چرچیل در سال 1953 برای آثار بسیاری که منتشر کرده بود برنده جایزه ادبیات نوبل شد، که در این بین کتاب جنگ جهانی دوم (The Second World War) شناخته شده ترین است.  چرچیل بعد از مرگ پدرش در سال 1895 ، برای زنده ماندن و امرار معاش مجبور به کار کردن شد. اولین کتاب وی به عنوان نویسنده ، برای یک سری پنج مقاله ای درباره نبرد استقلال کوبا بود. تا زمان مرگش ، در آمد اصلی وی از راه نویسندگی بود. معمولا به عنوان یک نویسنده پول خوبی کسب می کرد، وی حدود 8 تا 10 میلیون کلمه در بیش از 40 کتاب ، هزاران روزنامه مجله نوشته است.

اینکه آلمان نازی می توانست در جنگ جهانی دوم پیروز شود یا نه هنوز بین تاریخدانان و متخصصین نظامی مورد بحث و مناقشه است. به عنوان دیکتاتور قدرتمند و آلمان در طول جنگ جهانی دوم، هیتلر اشتباهات زیادی در هدایت جنگ نمود. دو تا از بزرگترین آنها که هر دو عواقبی وخیم و فراگیر داشتند عبارت بودند از یورش به شوروی در 11 دسامبر 1941 با نام عملیات بارباروسا و اعلان بی دلیل و بیجای جنگ به ایالات متحده (علیرغم توصیه وزیر امور خارجه رایش سوم ژواکیم ریبن تروپ بر احتراز از این کار). اغلب چنین گفته می شود که ترکیب عواقب وخیم این دو اشتباه در نهایت باعث سقوط آلمان نازی گردید. لیکن حتی با وجود عظمت این دو اشتباه، یک خبط دیگر بر هردوی اینها می چربد. اگر هیتلر به حرف ژنرالهای خود گوش می داد و قبل از تهاجم به شوروی انگلستان را به زانو در می آورد، می توانست در جنگ پیروز شود. توصیه ژنرالها در سال 1941 به هیتلر این بود که آلمان باید قبل از گسترش جبهه جنگ، تمامی نیروی خود را در شمال آفریقا و خاور میانه متمرکز کرده و انگلستان را در این جبهه ها شکست دهد.

در مباحث نظامی، برخورداری از سلاحی که بتواند نیروهای انبوه پیاده دشمن را در مدت زمان کوتاهی از بین ببرد دغدغه ی همیشگی ارتشهای جهان بوده است؛ به خصوص پس از جنگ جهانی اول که شیوه جنگها تغییر یافت و با ورود انسان به عصر صنعت و فناوری، جنگهای مدرن آغاز شدند،این ضرورت، بیش از پیش احساس گردید و تسلیحات کشتار جمعی به وجود آمدند؛  نخستین سلاح در حوزه سلاحهای کشتار جمعی، تسلیحات شیمیایی بودند که به علت ماهیت وحشتناک آنها و همین طور محدودیت استفاده از آنها، نمی شد به صورت گسترده استفاده کرد. در جنگ جهانی دوم که حضور گسترده سربازان پیاده در جبهه ها امری رایج بود،  نیاز به سلاحی که بتواند نقاط تجمع انبوه نفرات پیاده دشمن را از هوا و با استفاده از مزیت جنگنده و بمب افکنها در مدت زمان کوتاهی مورد هدف قرار دهد، احساس می شد. در بین سلاحها و طرحهای مختلف، روسها طرحی را ابداع کردند که به نام "جوجه تیغی" شناخته می شد.

MG-42 (مخفف Machine Gun 42) یک تیربار 7.92 میلیمتری کامل می باشد.که در آلمان نازی توسعه یافته ، و در سال 1942 توسط ورماخت وارد خدمت شد. این تیر بار مکمل و در بعضی موارد به عنوان جایگزین اصلی MG34 در تمام بخش ها ی نیروی نظامی آلمان انتخاب شد. با این وجود هر دو سلاح تا پایان جنگ ساخته و مورد استفاده قرار گرفتند.
این تیربار پس از جنگ نیز توسط شرکت راین متال المان بهینه شده و به نام MG-3 شروع به تولید شد. تیربار ام جی 42 به واسطه قتل عام نیروهای امریکایی در جنگ جهانی دوم در هنگام پیاده شدن نیروها در ساحل اوماها شهرت بسیاری کسب کرد.سلاح MG-3 در بسیاری از نیرو های نظامی در طول جنگ سرد به کار گرفته شد و تا به امروز نیز در حال استفاده در بسیاری از ارتشهای جهان از جمله آلمان و ایران و ... می باشد.

جنگ جهانی دوم اگر چه یک تراژدی انسانی بود، اما همین جنگ خونین راه را برای وجود آمدن پیشرفت های بسیار در علوم هواپیمایی هموار ساخت. در دوران جنگ، هر روز مردم شاهد عبور صدها هواپیما از آسمان شهر و کشورشان بودند و حتی گاه پیش می آمد که درگیری ها بر فراز شهر ها صورت می گرفت. اما راستی که این هواپیماها نبودند که با هم درگیر می شدند، بلکه در داخل این هواپیماها خلبانانی قرار گرفته بودند که همگی، امیدهای کشورشان بودند که به جنگ با یکدیگر رفته بودند. یکی از این خلبانان، اریش هارتمن خلبان نیروی هوایی آلمان یا لوفت وافه بود که با پیروزی های شگفت انگیز و زیادی که به دست آورد، به قهرمان قهرمانان هوایی در طول تاریخ هوانوردی مشهور شد. این خلبان که در زمان جنگ هنوز 25 سال هم نداشت، کابوس خلبانان روسی بود و هواپیماهای روسی فراوانی را در دوران خدمتش سرنگون ساخت. در زیر، با هم تاریخچه کوتاهی از زندگی این خلبان را می خوانیم:

نبرد نرماندی (به انگلیسی: Invasion of Normandy) نام یکی از نبردهای جنگ جهانی دوم است. در این نبرد نیروهای متفقین در ۶ ژوئن ۱۹۴۴ در ساحل نرماندی پیاده شدند و به آزادسازی فرانسه اشغالی از نیروهای آلمان نازی پرداختند. این نبرد، بزرگترین نبرد آبی-خاکی تاریخ محسوب میشود. این نبرد به شکست آلمان نازی در جبهه نرماندی منجر شد.

جنگهای شهری و خیابانی از خون بارترین جنگهای تاریخ هستند که باید خانه به خانه و خیابان به خیابان پاکسازی شوند، تعداد بی شماری ساختمان که می توان با تدابیر ساده آنها را تبدیل به سنگر و نقاط دفاعی نمود.  نبرد در شهر استالینگراد در سال 1942 درسهای زیادی به آلمانها آموخت، در آنجا آلمانها نیاز به وسیله ای که بتواند در مدت کوتاهی و با آتش سنگین خود این سنگرها و ساختمانها را نابود کرده و راه را برای پیشروی نیروهای پیاده هموارتر کند، احساس کردند. این نیاز باعث شد تا مهندسان و طراحان آلمانی دست به طراحی خودروی زرهی پشتیانی سنگین اشتورم تایگر زنند.