میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

قسمت دوم شما را با مفهوم اف-22 آشنا می کند. این قسمت کمک می کند شما تفکر طراحان اف-22 را درک کنید و از دیدگاه یک خلبان به اف-22 رپتور نگاه کنید.

 اگر مفهوم A-12 یک جرقه و ساخت F-14 یک انفجار باشد. طراحی اف-22 مانند یک انفجار اتمی است.

مصاحبه مربوط به صحبت های خلبان متز در سالهای 1998 ، 2002 و 2005 است.آقای کارلو کوپ خبرنگار بین المللی در مورد نوآوری در پرنده رپتور مصاحبه ای با آقای متز ترتیب داده متن آن در زیر مشاهده می شود.

 این خلبان در پروژه YF-23 شرکت نورث روپ بوده سپس به لاکهید پیوست و در پروژه YF-22 شرکت لاکهید به عنوان خلبان فعالیت کرد او با هر دو جنگنده اف-22 و اف-23 پرواز کرده است.

آقای پل متز در مورد اف-22 می گوید : این جنگنده خود را از میان پاتلاقی که دیگر جنگنده ها با آن مواجه بودند رها کرد. الکترونیک ، سوپر کروز و اختفا آن را سلطان آسمان خواهد کرد.

کارلو: آقای متز می توانید در مورد تفکری که پشت طراحی جنگنده تاکتیکی مشترک نیروی هوایی وجود داشته صحبت کنید و بگویید تصمیم برای ادغام تکنولوژی انقلابی استتار ، سوپرکروز و سنسور پیشرفته چطور بوجود آمد؟

متز: تصمیم فوق در زمینه استتار پیشرفته ، سوپرکروز ، قدرت مانور بالا و سنسور پیشرفته در دهه 1970 و 80 بوجود آمد. در آن دهه تکنولوژی اختفا پیشرفت بزرگی کرد ما شیوه ترکیب بدنه با اختفا را به مرور رشد داده بودیم. در نسل اول ما یاد گرفتیم چطور طرح بدنه و سرعت می تواند اختفا را افزایش دهد.

در پرنده SR-71 که نسل اول حساب می شود و A-12 این تکنولوژی بکار رفت. نسل دوم تکنولوژی اختفا با ترکیب چند تکنولوژی تازه متولد شده ترکیب شد طراحی در این نسل از نظر بدنه متحول شد و سطوح با زوایه مورد استفاده قرار گرفت که در نوع خود بسیار نامعمول بود. جنگنده اف-117 از این نسل می آید. در ادامه تحول بعدی شکل گرفت با پیشرفت در علم هوایی و بوجود آمدن تکنولوژی بدنه ایرودینامیک و اختفای پیشرفته نسل سوم بوجود آمد و امکان ساخت پرنده با سطح مقطع راداری پایین و مشخصات پروازی برتر بوجود آمد. بمب افکن بی-2 از این نسل می آید.( بی-2 اولین پرنده در دنیا بوده که با رادار مجهز به تکنولوژی LPI ساخته شد.)

علم ساخت موتور با قابلیت سوپر کروز از ایده وزن کم توان بالا شکل گرفت این فن آوری موتور در جنگنده تاکتیکی در سال 1990 مطرح شد و در آن زمان شرکت پرات و ویتنی ، و جنرال الکتریک موتورهایی با این قابلیت ساخته بودند. استفاده از سیستم بردار رانش در زمانی که سرعت سیر هوایی به صفر می رسد جهت مانور بسیار برتر در دهه 1980 مطرح و آزمایش روی آن شروع شد در این دهه F-18 HARV و X-31 جهت تکمیل این فن آوری جهت کاربرد در جنگنده تاکتیکی پیشرفته مورد آزمایش وتحقیق قرار گرفت.

این تکنولوژی در نبرد نزدیک هوایی بکار می رود اما ما توان کار در سرعت مافوق صوت را نیز به آن اضافه کردیم. نتیجه برتری در مانور در برابر موشکهای زمین به هوا و هوا به هوا بود.

مفهوم ساخت سنسورهای پیشرفته نتیجه رشد انفجاری در علم کامپیوتر و الکترونیک بود برای اولین بار امکان قرار دادن یک قدرت محاسباتی بسیار عظیم در بدنه یک جنگنده و نشان دادن اتفاقات اطراف به خلبان بصورت ساده فراهم شد.وجود این سیستم می توانست درگیری خلبان از نظر ذهنی را کاهش دهد و کار جمع آوری اطلاعات ، مقایسه و تجزیه و تحلیل را به کامپیوتر بسپارد و اطلاعات ساده شده به خلبان نشان داده شود این به خلبان اجازه می داد فقط روی ماموریت متمرکز شود.

ترکیبی از چهار فن آوری در نسل جدید جنگنده عملی شد که می توانست دشمن را در آینده شکست دهد.
تصمیم گیری برای ساخت جنگنده تاکتیکی نسل بعد درست در زمان کاهش هزینه ها شروع شد. با توجه به فشار زیاد روی کاهش بودجه نظامی که اجازه نمی داد تا هزینه خرید تعداد زیادی از این هواپیما وجود داشته باشد و باید طوری ساخته میشد که 30 سال در خدمت باشد. این چالش بزرگی برای طراحی ATF بود چطور باید هزینه کم شود اما بمدت 30 سال برتر بماند.
هر گونه اشتباهی منجر به ایجاد یک شکست بزرگ در برتری هوایی در آینده می شود. باید همه چیز حساب شده می بود.

جنگنده فوق برتری خود را بر اساس تجهیز به سنسورها ، دستگاه های الکتریکی و خودکار هوانوردی و کامپیوتر قوی تعریف کرده بود چگونه اف-22 می توانست در 10 ، 20 و 30 سال آینده با زمان جلو برود. زمانی که هر 10 سال یکبار سیاست مالی و استراتژی نظامی تغییر می کند چگونه باید بالای 30 سال برتری هوایی حفظ میشد؟

پاسخ این بود باید اف-22 مانند یک نوزاد قابل تحول وتغییر طراحی شود نه مانند یک انسان بالغ متکامل شده بدون انعطاف.

 جنگنده اف-22 طوری طراحی شده است که هیچ سیستم اختصاصی به آن مفهومی که باید ندارد. بطور مثال: اف-22 سیستم رادیو ، دستگاه (ILS) و یا رادار ندارد اما ما می دانیم اینها وجود دارند به عنوان مثال سخت افزار رادیویی UHF در اف-22 به آن مفهوم که شما تصور می کنید وجود ندارد. ما یاد گرفته ایم چطور تقلیدی از رادار و سیستم ILS و بسیاری از سیستم ها را در نرم افزار پیاده کنیم بجای اینکه ازسخت افزار استفاده کنیم.

 در اف-22 سیستم ارتباطی UHF یک سخت افزار نیست آن یک پردازش کوچک مجازی است در حالی که این پردازش بطور مشترک در ماژولهای CIPS ادغام شده است و می شود تعدا زیادی کپی پردازشی این سیستم ارتباطی در نقاط مختلف سیستم اف-22 ایجاد کرد این قدرت آشکاری به ما می دهد، اگر آسیبی در زمان نبرد بوجود آید و پردازش فوق از کار بیفتد پردازش سیستم فوق در نقطه دیگری از سیستم شروع بکار می کند بدون هیچ مشکلی .

 (با نرم افزار VMWARE شما چند کامپیوتر مجازی در درون کامپیوتر فیزیکی خود دارید که هر کدام سیستم عامل متفاوتی دارند آیا کامپیوترها قابل لمس هستند، خیر اما هستند و کار می کنند. شما یک سخت افزار دارید اما در عمل شما مرزی در داشتن سیستم عامل متفاوت و ناسازگار با یکدیگر ندارید. در اف-22 سخت افزار می تواند طوری برنامه ریزی شود که فرستنده باشد یا لحظه ای بعد در نقش یک مبدل داده یا یک کد کننده عمل کند. اصول رپتور همین است که می تواند با زمان جلو برود)

اما قدرت واقعی کامپیوتر اف-22 در 30 سال آینده خود را نشان می دهد . همانطور که سلاح های جدید و ناشناخته در کنار سنسورهای جدید در حال ساخت هستند و برایش طراحی می شود ، کامپیوتر اف-22 با برنامه جدید مربوط به آنها تکامل پیدا می کند بدون نیاز به نصب سخت افزار گرانقیمت.

نکته هیجان انگیز این است که کامپیوترهای کوچکتری در حال ساخت هستند که مصرف انرژی کمتری دارند اما قدرت بالاتری دارند این به آن مفهوم است که در ساختار اف-22 برای 30 سال آینده نیازی به نصب تجهیزات گرانقیمت و ایجاد مشکل کمبود جا وجود ندارد و همه چیز بسیار قویتر از اکنون وجود خواهد داشت.
ما اکنون به تکنولوژی بسیار پیچیده و محرمانه هوش مصنوعی دست پیدا کرده ایم که انقلابی در شبیه سازی سخت افزار و کنترل امور در آینده خواهد بود و اف-22 پیشرو این تکنولوژی است.

کارلو : این مشخص است که هر دو جنگنده YF-22 و YF-23 با عملکرد نیروی هوایی و معیارهای این نیرو همخوانی دارند از شما که تجربه پرواز با هر دو را دارید خواهش می کنیم تا برداشت نسبی خود را از این دو جنگنده برای ما توضیح دهید؟

متز: من نمی توانم مستقیما بین این دو مقایسه آنجام دهم در واقع هر دو ارزشمند و بسیار پیشرفته هستند هر دو توسط فرماندهی رزمی هوایی تایید شده اند. هر دو از موتورهای پرات ویتنی YF119 و جنرال الکتریک YF120 با قابلیت سوپر کروز استفاده می کنند. اما کیفیت استفاده از اف-22 بیشتر است و در آزمونهای تونل باد و در درون شبیه سازها با توجه به انتظارهای نیروی هوایی برای آینده اف-22 بخوبی از پس آن بر می آید.


کارلو: یکی از جنبه های پروژه ATF داشتن موتور جدید بوده است عملکرد موتور F119 چه تفاوتی با موتورهای معمول دارد؟

متز: مهمترین قابلیت موتور فوق سوپرکروز بودن آن است. نامرئی بودن بسیار خوب است اما باید با سرعت بالا در مواقع نیاز مانع قفل و شلیک موشک از سوی دشمن شد و سوپر کروز زمان و شانس را از دشمن برای تشخیص ، قفل کردن و پرتاب موشک می گیرد. همین عامل سرعت باعث می شود جنگنده مورد اصابت قرار نگیرد و در کل سوپر کروز یک راه خوب برای در امان بودن از خطر موشکها و تسلیحات دیگر دشمن است.

موتور F119 برای پرواز سوپر کروز دارای ساختاری متفاوت نسبت به موتورهای توربوجت معمولی است .
در مرحله اول توربین با دوران کم استفاده شده همان موتور توربو جت و در سرعت مافوق صوت از توربوفن بهره برده شده و ترکیبی از هر دو موتور البته بسیار کارآمدتر از قبل در اف-22 بکار رفته است.

بارها طراحی موتور F119 برای سرعت مافوق صوت بهینه شده است تا نتیجه لازم حاصل شود علاوه بر این استفاده از کنترل دیجیتالی موتور ، مواد پیشرفته بکار رفته در توربین و طراحی مخصوص خنک کننده اجازه داده تا توربین بتواند در دمایی نزدیک به حداکثر توان خود کنترل شده و کار کند. درجه حرارت بالای توربین اجازه می دهد تا رانش بالایی در سرعت های مافوق صوت بوجود آید چیزی که در موتورهای معمولی محدود شده تا آسیبی به پره های توربین وارد نشود.



کارلو: می توانید مشاهدات خودتان را در مورد موتور پرقدرت F119 بخصوص در سرعت سوپر کروز و سرعت زیر صوت برای ما توضیح دهید و بگویید این موتور چه اثری روی پرواز یک خلبان گذاشته و چگونه ریسک پروازی را کاهش داده است؟

متز: موتور F119 مدرن ترین موتور جت کنترل شونده دیجیتال است و مجهز به سیستم تنظیم و فراموش کن قدرت است ، موتور فوق بشکل شگفت انگیزی قادر به تشخیص سلامت خودش و تنظیم مجدد عملکرد خود است و فعالیت خود را بر اساس ارتفاع و مانور جنگنده تغییر می دهد. و طوری این کار را آنجام می دهد که همیشه در نهایت قدرت ممکن باشد.( موتور F119 در هنگام مانور جنگنده توان خود را بسته به شرایط جنگنده تغییر می دهد بدون اینکه نیاز به کنترل توسط خلبان داشته باشد. چیزی که در اف-15 باید توسط خلبان کنترل شود و مواردی است که از توان خلبان هم خارج است)

به عنوان مثال کامپیوتر داخلی موتور و سنسورهای آن اجازه می دهد که موتور در یک مدل بهینه در شرایط پرواز خاص کار کند.

موتور عملکرد خودش را با سنسورهای روی موتور سنجیده و سپس با سنسورهای روی هواپیما مقایسه می کند و تغییر لازم را خودکار اعمال می کند. موتور محاسبات زیادی را آنجام داده و بسیار پویا و هوشمند فعالیت می کند این در زمان مبارزه هوایی بکار می رود. در دیگر موتورهای معمولی نقص فنی یا نابودی یک قطعه میتواند منجر به توقف عملکرد شود. در موتور F119 این اتفاق باعث می شود موتور پارامترهای قبلی را بررسی و شروع به پیاده کردن برنامه خود ترمیمی کند و شروع به تست موتور جهت کار در یک شرایط با بیشترین بازده و ایمنی می کند.

این خیلی حیرت انگیز است که موتوری مانند یک دکتر نقص خود را ترمیم کند.در زمان خرابی موتور کامیپوتر موتور شروع به پرسش از سنسورها و تراشه های داخلی موتور کرده و تغییراتی را اعمال می کند سپس دوباره پروسه پرسش تکرار می شود تا نتیجه حاصل شود. مانند همان کاری که یک خلبان در موقع از کار افتادن موتور هواپیمایش آنجام می دهد ولی بسیار بهتر و کامل ، در هر صورت خلبان در درن موتور نیست تا شرایط موتور را درک کند اما موتور از خود آگاهی دارد.

خلبان در مورد کار طبیعی کمپرسور ، دمای بیش از حد موتور و مشکلات درگیری ندارد و کل این پروسه توسط خود موتور کنترل می شود.

کنترل دیجیتالی اجازه می دهد تا جریان سوخت موتور و سیستم تغییر هندسی سوخت پاش موتور که در درونش قرار دارد موتور را در حداکثر کارایی قرار دهد. پارامترهایی مانند EGT و FADEC و سیستم قدرت کنترل دیجیتال موتور همه توسط یک مغز کامپیوتری تحت کنترل ونظارت مستقیم ولحظه به لحظه قرار دارند. در یک کلام بگویم که موتور جنگنده مدرن آنقدر قابل اعتماد است که خلبان هیچ تمایلی به تغییر دستی تنظیمات ندارد. در واقع بیشتر از اعتمادی که شما به موتور خودروی خود دارید و نیازی به دست زدن به تنظیمات کامپیوتر آن نمی بینید خلبان اف-22 به موتور هواپیمایش اعتماد دارد. طراحی ما به این سطح از پیچیدگی و اطمینان رسیده است. که دیگر نگران موتورها نباشیم.


کارلو: بحث هایی در بین خلبانها در مورد بردار رانش و آسیب پذیری آن در زمان استفاده وجود دارد آیا با وجود سیستم نشانه گیری با کلاه خلبان در نسل چهار هنوز سیستم بردار رانش برتری دارد؟ مزایا و معایب آن از دیدگاه شما چیست و چگونه اف-22 با این مشکلات کنار آمده است؟

 متز: بردار رانش معمولا در شرایط درگیری نزدیک هوایی و کاهش سرعت سیر هوایی استفاده می شود اختلاف نظر در مورد استفاده از آن وجود دارد بعضی استفاده از آن را خطرناک می دانند بخصوص با نصب سیستم نشانه گیری با کلاه خلبان در نسل 4 جنگنده ها و همگامی آن با موشکهای بهتر در نسل 4ام جنگنده ها این حتی خطرناک تر هم می شود.

( در نبرد با رپتور او مانند یک جت عمود پرواز از تاکتیک مانور تونل زمان استفاده می کند یعنی در لحظه از بردار رانش استفاده کرده سرعت خود را از دست داده و وقتی شما از او عبور کردید روی شما قفل می کند. اف- 22 ساکن شده و دشمن از او عبور می کند و جلو این پرنده قرار می گیرد در نتیجه شکار توپ والکن این جنگنده خواهد شد. )

( یک تاکتیک دیگر رپتور در موقع داگ فایت ساکن شدن در آسمان است و درست قبل از اینکه دشمن بتواند دور بزند اف-22 رویش متمرکز شده است و اگر لازم شود می تواند با فعال کردن پس سوز سرعت خود را بازیابد برتری موتور بار دیگر خود را نشان می دهد)

کارلو: شما در توصیف پرواز با اف-22 آن را از نظر سهولت هدایت مشابه پرواز با یک هواپیمای سسنا 150 دانسته اید. چطور اف-22 در آسمان پرواز می کند ما میدانیم که اف-22 بسیار ناپایدار است و توسط هدایت کامپیوتری کنترل می شود این سیستم از دید خلبان چگونه است؟

متز: می توانم در یک کلام بگویم مردم هیچ گاه متوجه کیفیت پرواز با اف-22 نمی شوند ولی وقتی در کابین سسنا هستند باید کیفیت پرواز را هزار برابر کنند تا متوجه پرواز با اف-22 شوند.

کیفیت پرواز با اف-22 بسیار بالا می باشد چون سیستم کنترل فعال دارد که اختلالات ناخواسته در مسیر پرواز را اصلاح می کند. در رپتور خلبان خود را متصل به هواپیما حس می کند. گاهی تصور می شود هواپیما ذهن شما را می خواند از طرفی دراف-22 اگر به یک سمت خاص تغییر مسیر دهید سیستم هواپیما تا ابد در همان وضعیت پرواز می کند بودن اینکه یک درجه تغییر وضعیت دهد.

اگر هواپیما را در نزدیکی زمین هدایت کنید حتی یک سانتیمتر نیز تغییر ارتفاع نمی دهد و از مسیر منحرف نمی شود.

از طرفی رپتور بشدت ناپایدار ساخته شده و وقتی شما فقط کمی اهرم کنترل را حرکت دهید هواپیما با چنان چالاکی منحرف می شود که تصور آن برای شما غیر ممکن است. اف-22 ترکیبی از بدنه ناپایدار و کنترل پایداری دیجیتال است این سیستم پرواز با رپتور را بسیار دلپذیر و قابل پیش بینی کرده اما فراموش نکنید با وجود اینکه در ظاهر اف-22 بسیار آرام است اما با سرعت یک گربه می تواند مانور دهد.

( اف-22 در حرکت آرام و بدون تنش است اما اگر خلبان بخواهد چنان می تواند حرکت کند که خلبان توان بیشتر از آن را نداشته باشد)

برتری اف-22 در کنترل پرواز را فقط زمانی درک می کنید که به کابین اف-15 باز گردید و تازه شما متوجه بهبود عملکرد کامپیوتر در کنترل پرواز می شوید. بطور مثال وقتی با اف-15 مانور می دهید خلبان همیشه خود باید مراقب مانورها و شتاب جی باشد چرا که اگر بیش از محدوده مجاز شتاب داشته باشد منجر به بی هوش شدن خلبان و وارد آمدن آسیب به هواپیما می شود یا کنترل هواپیما را از دست میدهد. بخصوص در جنگ هوایی کمی بی دقتی با اف-15 یعنی هواپیما آنچنان ناپایدار می شود که خلبان دیگر نمی تواند پایداری را به جنگنده بازگرداند و اگر موفق شود دیگر شهامت آنجام مانور فوق را نداشته باشد.

در اف-16 این مشکل بسیار کاهش پیدا کرد ولی سیستم کنترل پرواز در اف-16 هم از خلبان در برابر شتاب جی بالا محافظت نمی کند. در اف-22 اگر خلبان هواپیما را با سرعت زیاد به سمت زمین هدایت کند هیچ ترسی برای وارد شدن شتاب جی منفی در موقع بالا رفتن ندارد و هیچ گاه با رپتور شما کنترل را از دست نمی دهید در واقع پدیده عدم پایداری در رپتور مفهومی ندارد.

اطمینان داشته باشید هر نوع حرکت لحظه ای و نسنجیده که با اف-22 آنجام دهید منجر به آسیب به هواپیما و خود نخواهید شد. این برتری باعث می شود تا اف-22 یک کشنده واقعی باشد.

( شاید در زمان مانور با اف-22 این تصور برای ناظر زمینی بوجود آید که خلبان کنترل امور را از دست داده اما همه چیز در اف-22 کنترل شده است. با اف-22 شما رو به عقب سقوط کنید و همچنان کنترل در دست خلبان است. با اف-22 شما می توانید مثل یک گردباد بچرخید و پایین بروید بدون اینکه جنگنده ناپایدار شود)


کارلو: کابین خلبان در اف-22 یک رکورد جدید در پیشرفته بودن است ، تقریبا همه چیز تحت کنترل نرم افزار است و با ترکیب انواع سنسور بار کاری خلبان در جنگ کاهش پیدا کرده ، اگر امکان دارد مشاهدات خودتان از امکانات درون این کابین و مقایسه آن با جنگنده های معاصر برای ما توضیح دهید؟

متز: قابلیت سوپرکروز و مانورپذیری فوق العاده به خلبان اف-22 این حس را می دهد که در کابین این هواپیما قسمتی از هواپیما است. ویژگیهای زیادی در مورد کابین این جنگنده است. رپتور از سنسورهای متعدد و منابع دیگر داده های زیادی دریافت می کند و خلبان باید این موارد را تحلیل کند، اما خلبان که متخصص تحلیل داده های مختلف نیست این کار را کامپیوتر آنجام می دهد و در نتیجه خلبان اف-22 فقط اطلاعات ساده شده و تصوری قابل فهم را می بیند.

چالش بزرگی به عنوان طراح و مهندس فنی اف-22 در مورد دستگاه ها وسنسورها و اینکه خلبان باید چه چیزی را بداند و دانستن چه مواردی کمکی به او نمی کند وجود داشته است. این یک کار دشوار است. سنسورها یک کره مجازی در اطراف رپتور می سازند و حال باید وقتی چیزی این حریم هوایی را شکسته و وارد می شود مورد کاوش قرار گیرد و خلبان می خواهد بداند آن چیست آیا دشمن است یا یک دوست بطور مثال می خواهد بداند آیا در مقابل دشمن مخفی است یا نه این کمک می کند تا در منطقه جنگی با آسودگی حرکت کند.

از طرفی تجربه ثابت کرده خلبان در منطقه جنگی بسیار حساس است و گاهی ممکن است دوستان را هدف قرار دهد پس باید سیستمی باشد که خلبان را از موضوع آگاه کرده و فقط روی دشمن متمرکز شود.

مهمترین چیز در مورد رپتور وجود کره محافظ در اطراف جنگنده است که توسط سنسورها و رادار و دیگر بخش ها تشکیل می شود و از ناحیه پشت ، جلو ، زیر و کنار اف-22 دائم در حال کشف و بررسی موارد است و در نهایت خلبان فقط یک تصویر ساده از اطراف جنگنده می بیند که با ورود هر هواپیمایی به محدوده سنسورها اطلاعات در مورد آن به خلبان داده می شود.

خلبان در اف-22 تنها تصمیم نهایی را نمی گیرد. به عنوان مثال سنسورها وقتی یک هواپیمایی دشمن را کشف می کنند آن را مثل یک مثلث قرمز مشخص می کنند این شناسایی سپس توسط دیگر سنسورها هم آنجام می شود تا از صحت اطلاعات اطمینان پیدا شود و هدف نیز مشخصاتش مورد بررسی قرار گیرد و این ممکن است نتیجه ورودی از دو یا شش سنسور بصورت همزمان باشد. سپس در صورت نیاز به خلبان هشدار داده می شود.

وجود یک هواپیمای دشمن در فاصله دور چندان امر مهمی برای خلبان نیست و نباید توجه خلبان را به آن جلب کرد. اما اگر بطور مثال یک میگ 29 در ساعت 9 در فاصله 38.2 مایلی با سرعت 0.85 ماخ در ارتفاع 30000 فوتی وجود داشته باشد. کامپیوتر میگ را خطر تشخیص می دهد و میگ یک خطر واقعی است و باید کاری بر علیه آن آنجام داد این باعث می شود به خلبان در مورد خطر آگاهی داده شود و سیستم اف-22 اینطور کار می کند. همه چیز را در نظر دارد اما فقط موارد اصلی و مهم را به خلبان اطلاع می دهد.

بزرگترین تغییر در کابین اف-22 تبدیل خلبان از تصمیم گیرنده نا آگاه و دو دل به یک خلبان با دانش بالا از هدفش است. انسان در موقع تصمیم گیری کند و بسیار پر اشتباه است. درگیری ذهنی برای خلبان جنگنده بسیار خطرناک و یک عامل کشنده برای خلبان است.


کارلو: رادار APG-77 جدیدترین فن آوری نظامی بحساب می آید و از تجربه ساخت رادار AEGIS بهره می برد. اصولا شما چه نظری در مورد قرار دادن یک رادار SPY-1 در جلو یک هواپیما دارید؟

متز: من با سیستم رادار AEGIS آشنا نیستم ، بنابراین مقایسه هم آنجام نمی دهم. تفاوت رادار فوق در قابلیت EW و سنسور پیشرفته است. در جنگنده هایی با رادار معمولی خلبان خود باید کنترل رادار را برای پویش اطراف آنجام دهد و خود پرتو رادار را برای قفل کردن راداری آنجام دهد و تصمیم با خودش است. اما در اف-22 خلبان هیچ کدام از این وظایف را ندارد چون رادار خود اطراف را پویش کرده و دائم بین حالات مختلف سوئیچ می کند و همه موارد را کنترل می کند بدون اینکه خلبان دخالتی داشته باشد. این رادار بطور مدام کار جستجو و ردیابی اهداف را آنجام داده و نیازی به تعامل با خلبان ندارد.

این رادار خود تمام داده هایش را با سنسورهای دیگر مقایسه و فرموله کرده دست آخر با پردازش برتر خود اطلاعات کامل و تصویری ساده از هواپیمای دشمن همراه با هواپیماهای دیگر موجود در منطقه و تهدیدات زمینی که متوجه رپتور است را به خلبان نشان می دهد و به خلبان در مورد شیوه درگیری با هدف نکاتی را متذکر می شود.


کارلو: با وجود اینکه سلاح های هوا به هوا در داخل پنهان هستند اما در مقابل جنگنده های اروپایی و شرقی این تعداد موشک بسیار کمتر است دیدگاه شما در مورد حمل سلاح در داخل بدنه چیست؟

 متز: حمل سلاح در داخل دارای نکات مثبت است. از جمله کاهش سطح مقطع راداری ، برد بیشتر ، سرعت بالاتر و مانور بهتر . اما نکات منفی نیز دارد چالش جنگ با تعداد زیادی جنگنده دشمن که همه مجهز به تعداد بالای موشک هستند، تغییر در عملکرد زمانی که درب ها باز می شوند بخصوص در سرعت های بالا برای راه اندازی موشکها قبل از قفل کردن آنها روی هدف. اینها مشکلاتی بوده اند که تیم لاکهید با نمونه اولیه ATF داشتند و تلاش انها باعث حل مشکلات شده است.

من اعتقاد دارم راه حل طراحی برای هر کدام از این چالش ها بارها پرواز و آزمایش است و ما در آینده طراحی خلاقانه در این موارد خواهیم داشت تا مشکلات کاهش یابد ما به اعتبار طراحان هواپیما اعتماد داریم.

کارلو : اف-22 نسل اول برای جایگزینی با F-15C در نقش برتری هوایی در نظر گرفته شده است.اما قادر به آنجام بسیاری از وظایف F-117A جهت نفوذ به خاک دشمن و نابودی اهداف است که پیش از اف-117 توسط اف-111 آنجام میشد. اعلام شده که اف-22 توان حمل بمب های JDAM یا بمب های MK83 و BLU-110 با کلاهک هسته ای و بمب های کوچک مشتق شده از تسلیحات MMTD را دارد آیا می توانید در این مورد توضیح دهید؟

متز: شاید یکی از دلایل توسعه هواپیماهای مخفی ظهور سیستم های موشکی سطح به هوا بوده که مانع بزرگی برای بقاء در ماموریت های نفوذ به خاک دشمن هستند. شما برای در امان بودن از این خطر ناچار در ارتفاع پایین پرواز خواهید کرد تا در امان باشید. متاسفانه این موضوع به چند دلیل بسیار زیان آور و محدود کننده است. اول شما وقتی در نزدیکی زمین پرواز می کنید توسط انواع پدافندهای مرسوم تهدید می شوید و در عمل یک تیربار دستی هم می تواند به شما آسیب بزند.

توپهای ضد هوایی سنتی کشنده ترین سلاح های دفاعی روی زمین هستند. چون حجم بالایی از آتش به سمت شما روانه می کنند.

دوم اینکه مقدار قابل توجه ای از محدوده دید خود را به جهت پرواز در ارتفاع پایین از دست می دهید.

سوم اینکه محدوده عمل تسلیحات شما کاهش می یابد. چهارم اینکه شما توانایی دیدن دشمن و پیدا کردن هدف روی سطح زمین را فقط در لحظه نزدیک شدن به هدف خواهید داشت. در نهایت اینکه این عملیات برای خلبان بسیار خسته کننده است.
ما تعدادی از خلبانان و هواپیماها را در زمان پرواز در ارتفاع کم به دلیل برخورد با زمین از دست داده ایم . تا اینکه فن آوری اختفا به کمک ما آمد. برای یک هواپیمای مخفی شانس زنده ماندن در ارتفاع بالا وجود دارد بنابراین ما تاکتیک خود را تغییر دادیم و مشاهده می شود که ما تاکتیک پرواز بمب افکن و جنگنده در ارتفاع پایین را بسیار کاهش داده ایم.

اف-22 رپتور جنگنده ای است که در ارتفاع بالا مبارزه می کند. و توان حمل اکثر تسلیحات در آن پیش بینی شده چه تسلیحات کنونی و چه تسلیحاتی که در آینده ساخته می شوند. این جنگنده توان حمل بمب و تسلیحات هوشمند را دارد و با وجود اینکه تعداد کمتری بمب حمل می کند اما دقت انهدام اهداف در آن بسیار بالا است. ( تسلیحات جدید برای حمل توسط اف-35 و اف-22 در راه هستند که توان و برد درگیری را افزایش می دهند)

کارلو: یکی از ویژگی های جالب طراحی اف-22 امکان رها کردن بمب و سوخت موجود در زیر بالها جهت رفتن به حالت اختفای کامل است این یک نیاز بوده است شما می توانید در این مورد وپیامدهای عملی آن برای خلبان اف-22 توضیح دهید؟

متز: مفهوم رها کردن سلاح و سوخت در زیر بالها یک چیز غیر معمول نیست. تا آنجا که من می دانم همه جنگنده ها در حال حاضر امکان فوق را تا حدودی دارند. بدیهی است که اف-22 ابتدا برای مبارزه پنهان برای برتری هوایی بصورت مخفی طراحی شده و می تواند در ماموریت هوا به هوا و هوا به زمین با اختفای بالا بکار رود.

اف-22 می تواند در ماموریت هایی که نیاز به اختفا نیست بصورت معمول تا 5000 پوند در چهار نقطه زیر بالا خود سخت افزار نظامی حمل کند.

خلبان قدرت این را دارد تا هر زمان که نیاز بود تمام تسلیحات زیر بال را رها کرده و به اختفا باز گردد سپس از سلاح های داخلی استفاده کند.

کارلو: حمل تسلیحات در داخل معمولا برای حمله مخفیانه بکار می رود و برای زمانی که مشاهده شدن مسئله ای ایجاد نمی کند از سلاح و سوخت درزیر بالاها استفاده می شود. آیا مانع تکنیکی یا عملکردی برای این موارد برای اف-22 رپتور بلوک 20 و30 می بینید؟ چگونه نیروی محرکه و قدرت حمل اف-22 می خواهد با اف-15 ایگل برابری کند؟

متز: ببینید در مورد جنگنده اف-35 امکان حمل هم در درون و هم در زیر بالها وجود دارد اما توان حمل از اف-15 ایگل کمتر است. ولی اف-22 از اف-35 بزرگتر و قوی تر است. حتی اف-22 قدرت حمل بیشتری از اف-15 ایگل دارد هر چند من در مورد میزان حمل بار و وزن خالص اف-22 توضیح نمی دهم چون محرمانه است اما اف-22 قادر به حمل سلاح و بارهایی سنگین تر از توان اف-15 ایگل در بیرون است اما فعلا توان حمل داخلی برای ما مهمتر است.



( اف-22 شروع یک حرکت به سمت حذف خلبان است. هوشمندی و کنترل امور در اف-22 نقطه شروعی برای سیستم مغز متفکر در یک سخت افزار است. در این جنگنده سخت افزار می تواند هر لحظه برای یک وظیفه خاص تغییر کاربری دهد در حالی که خود اگر لازم شود تغییر ایجاد می کند و به کمک انسان نیازی ندارد.

این مفهوم بیش از چند دهه جلوتر از زمان فعلی است. اگر اف-22 فقط یک مدل مفهومی از یک جنگنده برای 50 سال آینده باشد پس امیدهای زیادی برای حذف کامل سخت افزار کنونی که در مقابل رپتور تکنولوژی 100 سال پیش بنظر می رسد برداشته شده است. یادآوری می کنم کامپیوتر اف-22 یک کامپیوتر است مانند سیستمی که شما اکنون با آن این مطلب را می خوانید اما از محرمانه ترین روش ساخت سخت افزار قابل برنامه ریزی بهره می برد که در آن کارت صوتی معنی ندارد.

بخشی از سیستم می تواند طوری برنامه ریزی شود که کار کارت صدا را آنجام دهد این مفهوم اف-22 را به واقع یک جنگنده متفاوت در کلاس جهانی کرده است البته هزینه این برتری هم بالاست)

اف-14 در زمان خود انقلابی در سیستم الکترونیکی بود چیزی که هنوز در بیرون دیده نمی شد. حال اف-22 انقلابی در هوش مصنوعی و الکترونیک نوین است که تا سالها تکنولوژی آن در دسترس عموم قرار نخواهد گرفت اما به پیشرفت بشر کمک می کند.

نویسنده:hf22
برداشت از:
http://www.centralcl...-t93326-12.html