میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

طیف وسیع سلاحهای قابل حمل توسط فانتوم اف 4

در طی چهار دهه  خدمت در ارتش آمریکا، فانتوم تمامی وظایف جنگی که بر عهده اش نهاده شد به انجام رساند و هنوز در برخی کشورهای دنیا همچون نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به خدمت خود ادامه می دهد. شهید دوران از بهترین خلبانان این نوع جنگنده در دنیا محسوب می شد که قادر بود این هواپیما را در مرزهای توانایی اش به خدمت درآورد.

معرفی سوخو 24 نهاجا / شمشیر برنده نیروی هوایی ارتش

نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در طول 8 سال جنگ تحمیلی از نداشتن مهمات دورایستا رنج می برد و بخش عمده تلفات وارده بر ناوگان نهاجا، خصوصا جنگنده های اف 4، به دلیل نبود این مدل تجهیزات مخصوصا موشک های ضد رادار ایجاد شد.
پس از پایان جنگ تحمیلی، جمهوری اسلامی ایران به تعدادی هواپیمای بمب افکن ضربتی سوخوی 24 دست پیدا کرد که این هواپیماها، مزیت خاصی را به نیروی هوایی کشورمان می داد؛ هواپیمای ضربتی با بالهای متغیر که توان پرواز در ارتفاع بسیار پایین و حمله به اهداف استراتژیک دشمن را دارند.

انقلاب پرشتابی که در صنعت طراحی سازه های هوایی در دهه ۱۹۵۰ میلادی رخ داد باعث به وجود آمدن چندین مخلوق شگفت آور هوایی شد. در این میان چند هواپیمای جنگنده، بمب افکن، رهگیر شکاری و... ساخته شد که هنوز هم در تاریخ هوانوردی خاطراتشان محفوظ مانده است. یکی از پروژه های جالب ولی ناموفق آمریکا در این دوران، ساخت هواپیمای A-5 بود، هواپیمایی ملقب به پارتیزان (Vigilante) ساخت شرکت مجرب نورث امریکن (North American).

پس از جنجال سياسي سال 1960 در مورد سقوط يک فروند هواپيماي جاسوسي امريکايي - يو بر فراز خاک لاخاد جماهير شوروي، دولتمردان ايالات متحده نسبت به بقيهء طرحهاي مربوط به هواپيماهاي مربوط به هواپيماهاي نفوذي بيمناک شدند و در سال بعد برنامهء بمب افکن بلند پرواز XB70 را لغو کردند. با اين حال، انديشهء نفوذ بي خطر به خاک دشمن همچنان باقي ماند، تا آنکه به ساخت بمب افکن بال متغير B-1 در سال 1975با سطح مقطع راداري نسبتاً کوچک انجاميد. اما پيشرفتهاي صنايع دفاعي، از تکنولوزي B-1 سريعتر رشد مي کرد، به علاوه هواپيماهاي پيش اخطار هوابرد روسي در حال توسعه بودند. به اين ترتيب، معيارهاي طراخي يک بمب افکن دور پرواز نفوذي روز به روز از جنبهء عملکرد پروازي خارج ميشد. وبه جنبهء طراحي ويژهء آئروديناميکي و استفاده از مواد جاذب رادار براي کاهش سطخ مقطع راداري گرايش پيدا کرد.

بوئینگ بی-۵۲ جی - استراتوفورترس بمب افکن راهبردی
( Boeing B-52G Stratofortress BUFF (Big Ugly Fat Fucker

بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس هواپیمای جت بمب‌افکن دوربرد فروصوت از نوع بمب‌افکن راهبردی است که در نیروی هوایی ایالات متحده به کار می‌رود.

این هواپیما برای ماموریت‌های بازدارندگی هسته‌ای در دوره جنگ سرد و به عنوان جایگزینی برای بمب‌افکن بی-۳۶ ساخته شد. اولین نمونه بی-۵۲ در سال ۱۹۵۲ پرواز کرد و از سال ۱۹۵۵ تاکنون به طور پیوسته در خدمت فعال ارتش ایالات متحده است. تولید این هواپیما تا سال ۱۹۶۲ ادامه داشت و ۷۴۴ فروند از آن تولید شد.

در طول سالهای اولیه جنگ جهانی دوم، وینستون چرچیل که زیر فشار حملات هوایی آلمان از آینده بریتانیا بیمناک بود، تلاش فراوانی می کرد تا آمریکا را به عنوان یک غول اقتصادی-صنعتی وارد میدان کارزار به نفع خود نماید. با وجود تلاش بسیار، فرانکلین روزولت رییس جمهور آمریکا تمایلی به درگیر شدن در این جنگ بزرگ و جهانگیر نداشت.

برای ناتوان کردن دشمن در مراحل اولیه جنگ، هیچ شیوه ی مقابله ای بهتر از سرنگونی نقاط حساس و قابل اهمیت دشمن نیست. مسلماً که چنین کاری به وسیله نیروهای زمینی فقط در صورت اشغال کامل مرزهای دشمن امکان پذیر است. اما به مدد بمباران های هوایی خصوصاً از نوع استراتژیک نه تنها ضربه زدن به دشمن تسهیل می شود، امکان به کارگیری نیروهای بسیار کمتر در یک چنین حمله ای نیز به وجود می آید. ناتوانی روسیه در جنگ جهانی دوم در مورد ساخت بمب افکن های بزرگ استراتژیک برای همه آشکار بود و وسوسه ی ساخت یک چنین بمب افکنی در دوران جنگ سرد، درست پس از پایان جنگ جهانی دوم از هر چیزی برای اتحاد جماهیر شوروی جذاب تر و هیجان انگیز تر می نمود. یکی از مورد توجه ترین بمب افکن هایی که در نتیجه همین روند طراحی و تولید شد، بمب افکن Tu-95 بود که ساخت آن از دهه پنجاه میلادی رو به آغاز نهاد.

در خلال آخرین سالهای جنگ سرد، نیروی هوائی شوروی ترکیبی از جنگنده های بازدارنده و ضربتی را به خدمت گرفت که میتوان به Sukhoi Su-24 Fencer نمونه ساخت شوروی و کوچکترF-111 و تکمیل شده Su-17 Fitter که خود برگرفته از Su-7بود، MiG-23BM و MiG-27 که هردو نمونه برگرفته از MiG-23 بودند اشاره کرد. دکترین شوروی در خلال این سالها به شدت توسط جنگنده های پرشمار جدید و نوپای آمریکا و ناتو خصوصا توسط اسکادرانهای F-15 و F-16 به چالش کشیده شده بود . فقط در صورتیکه جنگنده های خط مقدم شوروی از قبیل MiG-29 و Su-27 پیروز نبردهای هوائی میشدند این امکان به جنگنده های ضربتی با مانور کمتر مانند Su-24 Su-17 MiG-23BM و MiG-27 داده میشد تا سالم از مهلکه عبور کرده و به اهداف خود حمله کنند.

اولين فروند از نمونه توليدي هواپيماي پشتيباني تاكتيكي (جگوار) ، ساخته مشترك مجتمع هوافضائي بريتانيا (BAC) و كمپاني (برگه) فرانسه در تاريخ دوم نوامبر سال 1971، اندكي بيش از سه سال پس از نخستين پرواز نمونه اوليه هواپيما به پرواز در آمد . نخستين تحويل جگوار به نيروي هوائي فرانسه براي آغاز سال 1972 برنامه ريزي شده بود كه بدليل اشكالاتي در تكميل موتور ها به تعويق افتاد. نيروي هوائي فرانسه اولين واحدهاي عملياتي را از اواخر سال 72 شكل داد. اينها اسكادرانهايي متعلق به فرماندهي اول تاكتيكي هوائي بوده و در حمايت از نيروي زميني فرانسه كه در آلمان فدرال مستقر بودند عمل ميكردند. يگانهاي عملياتي جگوار در بريتانيا و آلمان از سال 1973 آغاز به شكل گيري نمود.